La 10an de decembro de 1954 , la Ĝenerala konferenco de Unesko akceptis la UNESKO-Rezolucion IV.1.4.422 de Montevideo pri Esperanto, sekve de kelkjara kampanjo de la esperantisto, juristo kaj profesoro Ivo Lapenna.
La unua Unesko-rezolucio pri Esperanto estas unu el la plej grandaj atingoj de Universala speranto-Asocio ĉe Unesko. Ĝi rekomendas, ke la ĝenerala direktoro de Unesko sekvu la evoluon en la uzado de la lingvo. Ĝi ankaŭ agnoskis la rezultojn atingitajn de Esperanto en la kampo de intelekta interŝanĝo kaj kiel rimedo por pliproksimigi la popolojn de la mondo, kaj plue notis, ke tiuj rezultoj respondis al la celoj kaj idealoj de Unesko.